Kennen jullie dat gevoel, heerlijk relaxed met een kopje thee op de bank en je helemaal ‘zen’ voelen? Je geniet en denkt ahhhh dit is het, dit ga ik vaker doen!
Een uur later loop je te hollen en draven want er gebeurt van alles en er ‘moet’ ook van alles en het liefst ook nog nu… of gisteren… en floep… dat heerlijke ontspannen gevoel ben je kwijt en voldoe je weer aan allerlei verwachtingspatronen!
Regelmatig hoor ik van mensen dat ze ervaren dat er zoveel van ze wordt verwacht… maar is dat wel zo. Want wie verwacht er eigenlijk zoveel van jou? Jouw omgeving of verwacht jij (te)veel van jezelf? Wie wil er en een goede moeder/vader en perfecte partner zijn, een carrière hebben, het huishouden op rolletjes laten lopen, sporten, voor anderen denken, regelen en invullen, zorgen maken, stress stress stress….
Als je rustig op de bank zit kun je dat doen zonder schuldgevoel? Of ben je dan al bezig met wat je straks gaat doen? Ben je de boodschappenlijst al aan het maken terwijl je thee drinkt? Ben je met je werk bezig terwijl je met de kinderen gaat voetballen? Doe je veel tegelijk omdat er zoveel moet gebeuren? Nooit tijd voor jezelf?
Geen wonder dat je dan weinig ‘zen’ ervaart en het leven pittig vind! Want je kunt nooit aan alle verwachtingen voldoen en op die manier ligt er ook veel op je bord.
Het fijne is dat jij dat kunt veranderen door zelf te veranderen. Als jij keuzes maakt om het anders te doen EN het ook daadwerkelijk anders gaat doen. Als je niet al die ballen in de lucht wilt houden maar kijkt welke echt belangrijk en van jou zijn. Kies echt.
Onderzoek vervolgens waarom je juist die ballen in de lucht wil houden. Daarna kun je al die andere ballen laten voor wat ze zijn en/of terug geven aan de persoon die er eigenlijk verantwoordelijk voor is. Klinkt simpel en met wat discipline is het dat ook!
Alle ballen in de lucht is een heel herkenbaar onderwerp voor mij, zoals ze zeggen; been there – done that! Heb mij zo lang verantwoordelijk gevoeld voor van alles en iedereen, wilde altijd helpen, gladstrijken, oplossen. Want als iedereen happy is dan ben ik het ook… toch???
NEE dus!!!
Als ik niet happy ben kan ik nooit mijn omgeving happy maken. Als ik al niet goed voor mezelf kan zorgen hoe kan ik dan goed voor de ander zorgen? Als ik geen grenzen aangeef hoe weet de ander dan dat ie er overheen gaat? Goed voorbeeld doet volgen is een bekend gezegde en het is waar.
Dus als ik goed luister naar mijn innerlijke kompas, mijn intuïtie, mijn gevoel of hoe je het wilt noemen, dan weet ik wat op dat moment goed is voor mij. Dan volg ik dat innerlijke advies op ook al hik ik er soms best tegenaan. Dan neem ik regelmatig pauze en ik plan dat ook echt in. Naast meditatie ga ik regelmatig een uurtje alleen het bos in, dat werkt heel rustgevend en grondend voor mij. Of ik pak een boek met thee op de bank en denk dit komende uur is voor mij. Soms staar ik niets-doende gewoon een half uur uit het raam, kijk naar de vogels, de zon, de bomen. Soms neem ik een langere pauze, laat mij lekker masseren of ga er een dagdeel op uit bijvoorbeeld naar een museum, spreek ik af met vrienden, ga lekker koken enz…
Ja makkelijk gezegd, jij hebt geen gezin hoor ik dan. Inderdaad, dan is het wellicht sneller te realiseren, niet persè makkelijker. Toch kun je binnen een druk gezinsleven ook ruimte maken voor jezelf. Door keuzes en onderlinge afspraken te maken. Door duidelijk te maken dat als jij met een boekje op de bank zit het even jouw uurtje opladen is zodat je er daarna weer helemaal bent voor die ander.
Maak het voor jezelf en jouw omgeving inzichtelijk waarom ook jij die momenten voor jezelf nodig hebt en neemt. Zo blijf jij in balans, een prettiger persoon om bij te zijn, doe je de nodige dingen met meer focus en versnipper je de aandacht veel minder, is minder vermoeiend ook. Gevolg is dat je tijd gaat overhouden… voor nog meer momenten voor jezelf :).
EN.. zo geef je ook een goed voorbeeld aan je omgeving want jij bewaakt jouw grenzen, je bent duidelijk, ontspannen en kunt daardoor met aandacht luisteren. Je omgeving accepteert dan makkelijker dat jij jouw zen-momenten hebt want ze ervaren het voordeel ervan. Jouw voorbeeld doet immers volgen en het kan een enorme stimulans voor je omgeving zijn om bijvoorbeeld meer rekening met elkaar te houden. Elkaar echt te horen en zien.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe ga jij om met de hectiek van alledag? Hoe ga jij om met al die ‘verzoeken’ uit de omgeving? Plan jij eigen zen-momenten bewust in of alleen als het zo uitkomt? Hoe ontspan jij het beste en wil je dat met mij delen? Door te delen kunnen we elkaar inspireren, nieuwe ideeën opdoen, elkaar helpen om meer balans in het dagelijkse in te bouwen op een eenvoudige haalbare manier!
Dankjewel voor jullie reacties!!!